Waloryzacja świadczeń okresowych podobnie jak waloryzacja świadczenia pośmiertnego unormowana została w art. 358[1] § 3 kodeksu cywilnego. Waloryzacja świadczenia okresowego jest równoznaczna ze zmianą jego wysokości. Waloryzacja świadczenia również tak jak waloryzacja świadczenia pośmiertnego ma zadanie przywrócenie, jego możliwie przybliżonej pierwotnej wartości. Podobnie jak świadczenie pośmiertne może zostać zabezpieczone waloryzacją umowną. Podstawą dla której waloryzacja takiego świadczenia może być dokonana na drodze sądowej, również jest istotna zamian siły nabywczej pieniądza.
W przeważającej mierze w orzecznictwie utrwalił się pogląd zgodnie z którym : „[…]zmiana wysokości świadczenia pieniężnego, płatnego okresowo (renta odroczona lub natychmiast płatna), dokonana przez sąd na podstawie art. 358[1] § 3 k.c., nie może polegać na ustaleniu wysokości tego świadczenia w postaci ułamka lub procentu innego świadczenia okresowego (np. średniej emerytury pracowniczej). Taka konstrukcja bowiem zakłada stałą waloryzację na przyszłość, czego nie przewiduje art. 358[1] § 3 k.c.”[2] . Waloryzacja sądowa świadczenia okresowego następuje zatem w oparciu o władcze uprawnienia sądu z zachowaniem zasad współżycia społecznego oraz zachowania interesów stron.
Co warte zaznaczenia dopuszczalna jest waloryzacja sądowa świadczeń pieniężnych także wtedy, gdy strony umowy zawarły klauzule waloryzacyjne, pod warunkiem jednak jeśli spełnione zostaną przesłanki określone w art. 358[1] § 3 k.c. Ustawodawca zapewnił możliwość wystąpienia z takim powództwem o waloryzacji umowy pomimo umownych zapisów tak aby zagwarantować stronie wyższy poziom ochrony.
[1] T. Wiśniewski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, wyd. II, red. J. Gudowski, Warszawa 2018, art. 358(1).[2] I. Walczyński, Waloryzacja sądowa świadczenia pieniężnego, płatnego okresowo, LEX/el. 2015.