Waloryzacja umowna nie wyłącza możliwości przeprowadzenia waloryzacji sądowej przewidzianej w art. 358[1] § 3 Kodeksu cywilnego. Dodatkowo warto nadmienić, że wystąpienie z takim wnioskiem do sądu jest możliwe zarówno w sytuacji gdy została zawarta w umowie klauzula waloryzacyjna, jak również w wypadku skorzystania z tej klauzuli a następnie wystąpieniem do sądu z wnioskiem o dokonanie zmiany wysokości świadczenia w waloryzacji sądowej.
O takiej możliwości informuje nas sam wyżej przywołany przepis „chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie”. Takie stanowisko obszernie potwierdza również orzecznictwo (m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2005 r., sygn. akt I CK 690/04 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2005 r., sygn. akt III CZP 76/04). Takie rozwiązanie jest przyjmowane ze względu na ochronę interesu storn. Umowne klauzule waloryzacyjne mogą się bowiem okazać mniej korzystne ( i w przeważającej części przypadków tak właśnie jest) niż te dokonane przez sąd na podstawie przepisów art. 358[1] § 3 Kodeksu cywilnego. Waloryzacja sądowa daje rękojmię należytej oceny interesów storn i zindywidualizowanej oceny stanu faktycznego.
Wskazać również należy iż skorzystanie w pierwszej kolejności z waloryzacji sądowej uniemożliwia późniejsze skorzystanie z waloryzacji umownej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt II CSK 343/10).[7]
[1] T. Wiśniewski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, wyd. II, red. J. Gudowski, Warszawa 2018, art. 358(1).
[7] Wyrok SN z 14.01.2011 r., II CSK 343/10, OSNC 2011, nr 9, poz. 105.